Küme düşmemek için mutlaka maçı kazanması gereken ancak bir türlü golü bulamayan Gebzespor, tıpkı şehrin orta yerinde kalp krizi geçirmiş, herkesin panik halinde yardım etmeye çalıştığı ancak hiç kimsenin bir şey yapamadığı bir hasta gibiydi.
Sonunda hastanın en yakını (taraftar) dayanamadı, yetkisi olmamasına rağmen bedelini ödemeyi göze alarak hastaya elektro şok uyguladı.
Ya hasta o an ölecekti ya da nefes almaya başlayacaktı.
O şok iyi geldi ve hasta şimdilik hayata döndü. Ya bir hafta sonra yeniden kalp krizi geçirirse? Yabancı şehirlerde aynı müdahale mümkün mü!
Peki bu hasta yıllardır neden iyi bir tedavi görmüyor da iyileştirilmiyor?
Neden hasta oldu?
Bence hastalığın nedenlerine bakmak lazım…
İsterseniz, konuyu iyice anlaşılır hale getirelim.
Gebzespor bir türlü kurumsallaşamadı, en büyük sorun da bu.
Hep belediyelerin ya da kişilerin insafına bırakıldı. Onlar sahip çıkmadığında ekonomik olarak hep muhtaç durumda kaldı.
Gebzespor, Eskiçarşı taraftar grubunun ve az sayıdaki bir topluluğun dışında hiç kimsenin umurunda bile değil, bu gerçeği görmek lazım.
Dünkü maçta ne belediye başkanı vardı, ne Kaymakam, ne milletvekili ne de seçim dönemi kalabalığı. Hepsi göçmen kuşlar gibi terk ettiler stadı. Bir sonraki seçim dönemine kadar.
Türkiye ekonomisinin yüzde 10’u Gebze’de dönüyor. Türkiye’ye bakan Gebze sanayisi Gebzespor’a bakamıyor. Gebze’nin onda biri etmeyen ilçelerin takımları Süper ligde, biz amatöre düşer miyiz korkusu yaşıyoruz.
Asıl utanç bu!
Başka şehirlerde belediyeler kulüp takımlarına kalıcı gelirler sağlıyor, bizde yük olarak görülüyor.
Esnafın sadece bir kesimi destek oluyor, çoğunun umurunda değil.
Bu şehirde yaşayanlar da aynı şekilde. Her 100 kişiden 1 kişi maça gelirse başka ne denilebilir ki?
Para-pul yok, iyi beslenme yok. Sevgi yok, destek yok. Kavga-gürültü var, stres var.
Ondan sonra hasta kalp krizi geçirdi diye hastayı suçla!
Gebzespor’un takım kalitesi ortada, gerçeği görmek lazım.
Futbolcular ne yapsın? Üzerlerindeki korkunç baskıyı ve stresi görmek lazım. Maaşı bir gün gecikse ortalığı ayağa kaldıranlar, cebinde 100 lira olmayan bu çocuklara ‘oynayın lan’ diye bağırıyordu!
Oynuyorlardı ama gergin ortamdaki büyük baskıyı kaldıramadılar. Bir de gol yiyince iyice dağıldılar.
Deyim yerindeyse kalp durdu!
Eğer birisi kalp masajı yapmak için müdahalede bulunmasaydı, Gebzespor şu anda amatör kümedeydi!
Hastanın öleceğini gören taraftar grubunun lideri Sedat Tozar, normalde tasvip edilmeyecek bir şey yaptı ama gerçekten de işe yaradı.
Amacı zaten birilerine saldırmak değildi, iyi niyetli olarak bir şeyleri tetiklemekti.
Başardı da…
Tribünlerdeki binlerce taraftarın ruhundaki ve yüreğindeki düşünceler, Sedat Tozar’ın bedeninde ete kemiğe büründü.
Protokol tribününün oradan sahaya atladığında hem tribünleri hem de sahadaki futbolcuları kendine getirdi.
Ve Gebzespor üst üste bulduğu gollerle 2-1 kazandı. Son saniyede hayata döndü adeta.
Elbette Özgür Vurur hocanın üstün çabasını görmezden gelmemek lazım. Dün stadı gözü yaşlı terk ettiği an, inanın birçok taraftarın içinden insanlığa dair bir şeyler kayboldu!
Gebzespor’un bu sene birkaç deplasman maçını izledim. Eskiçarşı taraftar grubunun o deplasmanlara hangi koşullarda gidip geldiğini, binlerce kilometre yol yaparak neler yaşadıklarını gördüm.
Yüz metre yürüyerek Gebze’deki maçlara gelmeyenlerin tek bir söz bile söylemeye hakkı yok!
Dünkü maçta en az günahı olanlara, en çok günahı olanlar bağırıyordu ya, en çok ona içim acıdı!
Gebzespor önümüzdeki hafta son maçına çıkacak.
Yenerse kümede kalacak, belki de düşecek!
Ama Gebzespor’a destek vermeyenler ve sahipsiz bırakanlar dün o statta küme düştüler zaten..!
Kimler mi?
Protokolde olması gereken ama olmayanlar.
Statta olması gereken ama olmayanlar.
Destek vermesi gereken ama vermeyenler....